Ανοιχτή επιστολή προς κάθε επίδοξο απεργοσπάστη
(ένα κείμενο που φιλοδοξεί να μη βρει παραλήπτες)
- Εσείς θα απεργήσετε;
- Φυσικά.
- Και θα πληρώνεστε τις μέρες της απεργίας;
- Όχι.
- Κι αν τα αιτήματα σας δικαιωθούν θα αφορούν κι αυτούς που δεν απήργησαν;
- Μα φυσικά.
- Μα αυτό, εκτός από άδικο, είναι κι άτιμο.
Μας λες: «Λεν μπορώ να χάσω μεροκάματο. Δεν έχω. Με πνίγουν οι ανάγκες. Λυπάμαι.»
Σου λέμε: Δεν
απεργεί αυτός που «έχει». Απεργούμε όλοι για να «έχουμε».
Και ο δικός μας λογαριασμός τράπεζας αδειάζει πριν
τελειώσει το δεκαπενθήμερο.
Κι εμείς ανάγκες έχουμε. Γι' αυτό και απεργούμε.
Μας λες: «Πρέπει να βρούμε διαφορετικές μορφές πάλης»
Σε προσκαλούμε
να 'ρθεις μαζί μας και να μας πεις τις δικές σου μορφές πάλης για να τις
περπατήσουμε μαζί. Να δικαιολογήσουμε το «συν» του συνάδελφου μέσα από
την κοινή μας απόφαση. Κι αν κερδίσουμε μαζί να χαρούμε. Κι αν χάσουμε να
ψάξουμε μαζί για το λάθος.
Σου λέμε πάντως
καθαρά και ξάστερα: στο βασίλειο της «ελεύθερης οικονομίας» τα πάντα
«κοστίζουν».
Και πάνω απ'
όλα οι αγώνες.
Μας λες: «έλα μωρέ, με την απεργία τίποτε δεν γίνεται».
Σου λέμε: Πολλά
γύρω μας γίνανε.
Μήπως δεν
ξέρεις ότι τίποτα δεν μας χαρίστηκε;
Μήπως δεν
ξέρεις ότι αυτά που σήμερα ακόμα κρατάμε τα πήραμε με τους αγώνες των προηγούμενων;
Άλλωστε
καταλαβαίνεις τι μας περιμένει χωρίς την απεργία.
Το βλέπεις
πέντε χρόνια τώρα. Στη δουλειά που κάθε χρόνο γίνεται και χειρότερη.
Στο μισθό που
λιγοστεύει. Στη σύνταξη
που απομακρύνεται.
Μας λες: «ποιος θα μας ακούσει; ποιος νοιάζεται τώρα για την συγκοινωνία;»
Σου απαντάμε.
Εσύ. Κι εμείς. Και χιλιάδες άλλοι που βλέπουν πως το αυτονόητο στις μέρες μας
παράλογο βαφτίζεται.
Πως το αίτημα
να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας βαφτίζεται κλοπή.
Πως το δικαίωμα
στη εργασία βαφτίζεται πολυτέλεια.
Σε ρωτάμε: Με πόσο ψηλά το κεφάλι μπορούν να βαδίσουν οι «προσκυνημένοι»; Οι μεγάλες λέξεις που χρησιμοποιείς για να αποφύγεις τη συστράτευση έχουν ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Πίσω τους μπορούν να κρυφτούν μικροί άνθρωποι.
Σου λέμε λοιπόν
για στερνή φορά:
Όποιος αφήνει
άλλους να αγωνισθούν για πράγματα που κι αυτόν τον αφορούν θα πρέπει δειλός κι
ανεύθυνος να λέγεται.
Κι αν έρθει
στην ήττα για να πει «εγώ σας τα 'λεγα» θα πρέπει επιπλέον κι αναίσθητος να
λέγεται: αφού τα πράγματα που χάθηκαν κι αυτόν αφορούσαν.
Κι όταν έρθει
στη νίκη με το τενεκεδάκι του απεργοσπάστη να μοιραστεί τα κέρδη, πέρα από
δειλός και ανεύθυνος και αναίσθητος, κι άτιμος να λέγεται πρέπει, αφού τα
πράγματα που με την τιμή των αγώνων και τους αγώνες της τιμής κερδήθηκαν ήταν
πράγματα που κι αυτόν αφορούσαν.
Οι απεργοί συνάδελφοί σου
